ابوبکر محمد بن زکریای رازی (251-313 ه.ق.) پزشک، فیلسوف و شیمیدیان پرآوازه ایرانی است. رازی آثار ماندگاری در زمینه پزشکی، شیمی و فلسفه نوشته است. به‌گفته جرج ساتن پدر تاریخ علم، رازی «بزرگترین پزشک جهان اسلام در قرون وسطی» بود. رازی از دانشمندان بسیار پرکار محسوب می‌شده که آثار بسیاری از خود باقی گذاشته است.
ابن ندیم آثار رازی را 167 جلد و بیرونی 184 جلد و به محققان دیگر 271 جلد ذکرنموده‌اند که بر مبنای فهرست بیرونی از 184 جلد: 56 کتاب در طب که مهمترین آنها الحاوی، المنصوری، الجدری و الحصبیه که هر سه به لاتین ترجمه و هر کدام چندین بار تجدید چاپ شده و تا قرن‌های طولانی در دانشگاه‌های معتبر آلمان، فرانسه تدریس می‌شده است. 32 کتاب در طبیعیات، 7 کتاب در منطق، 10 کتاب در نجوم و ریاضیات، 7کتاب در تفسیر، 17 کتاب در فلسفه، 14 کتاب در الهیات، 32 در شیمی، 6 کتاب درماوراءطبیعیه و 12 کتاب در فنون مختلف نوشته است.
یکی از کتاب‌های مهم رازی در زمینه فلسفه، رسائل فلسفیه نام دارد که مشتمل بر مقالات و دیدگاه‌های محمد بن زکریای رازی در آثار مختلف است. پول کراوس اتریشی آنها را گردآوری، تصحیح و ارائه کرده و در ایران به چاپ رسانده است. اثر شامل ده رساله و یک مناظره به زبان عربی و فارسی است.
محمود کایا محقق ترکیه‌ای، این کتاب را ترجمه کرده و از سوی انتشارات سازمان نسخ خطی ترکیه در سال 2016 منتشر شده است. مترجم همچنین در ابتدای کتاب شرح مفصلی از زندگی، آثار و دیدگاه‌های فلسفی رازی ارائه کرده است. در ترجمه کتاب، از نسخه خطی موجود در کتابخانه نسخ خطی راغب پاشا که در بخش تاریخی استانبول و در منطقه لاله‌لی قرار دارد بهره گرفته شده است. آثار موجود در این کتابخانه را چهار منبع کتاب های راغب پاشا، مدرسه مصلی، مدرسه یحیی توفیق و مدرسه نو تشکیل می دهد.
کتابخانه راغب پاشا در سال 1762 از سوی راغب پاشا، صدراعظم دوره سلطان عثمان سوم و سلطان مصطفی سوم احداث شد. راغب پاشا دولتمردی صاحب نام بود که مدتی برای انجام وظایف دولتی به همدان رفت، سپس به عنوان نماینده دولت در مذاکرات ایران و عثمانی شرکت کرد.