مقتل طراز المصائب (دوره دوجلدی)

آنگاه آمدند به عجز و لابه از پدر خواهش کردند که یوسف را همراه ما بفرست بازی کند و سَیر نماید، آن پیرِ کنعانی مضایقه داشت و دلش گواهی به خیر نمیداد و میگفت: ن تذْهَبوا بهَِ إِنّي لَيَحْزُُنني أ من طاقت ندارم که او را از من جدا کنید. ولیکن قضای الهی غالب آمد و لاعلاج و راضی شد که تا عصرِ آن روز، یوسف از نظرِ او دور شود؛ به جهت همان نصفِ روز، مشربه را پر از شیر و آب نمود و به شمعون سپرد که به وقت تشنگی، به یوسف برساند؛ دریغ از یعقوب کربلا: وقت روانهکردنِ یوسف خود، علی اکبر، آبی نداشت که با او روانه نماید، در وقت بردن علی اصغرش شیری نداشت که به او برساند…